Wypalenie zawodowe jest stanem, w którym wykonywana praca przestaje przynosić radość i satysfakcję. Każdego dnia taka osoba jest coraz bardziej zmęczona i sfrustrowana, a do pracy chodzi niechętnie.
Tego rodzaju natłok negatywnych emocji jest stanem bardzo wyczerpującym zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Z perspektywy pracodawcy pracownik borykający się z problemem wypalenia zawodowego jest nieefektywny i nieskuteczny.
Rozwiązaniem może być terapia i zwolnienie lekarskie.
Z czego wynika wypalenie zawodowe?
Najczęstszą przyczyną wypalenia zawodowego jest zła atmosfera w pracy, długotrwały stres i nadmierne obciążenie obowiązkami. Czynnikami dodatkowo wpływającymi na prawdopodobieństwo pojawianie się wypalenia jest siedzący, niezdrowy tryb życia.
Nawet bardzo ekscytująca początkowo praca, po pewnym czasie może stanowić przyczynę licznych objawów somatycznych. Złe samopoczucie, problemy żołądkowe, bóle głowy czy bezsenność, są powszechnymi problemami.
Jacy specjaliści zajmują się problemem wypalenia zawodowego?
Pierwszym krokiem do wyleczenia wypalenia zawodowego jest zadbanie o siebie, o higienę życia oraz przeznaczenie większej ilości czasu na odpoczynek.
W drugiej kolejności można wybrać się na zajęcia związane z rozwojem kompetencji miękkich oraz znalezienie alternatyw zawodowych.
Dodatkowo warto odnaleźć wsparcie w najbliższych, w znajomych z pracy i spoza niej. Można we własnym zakresie, bądź we współpracy z działem HR ćwiczyć także asertywność oraz zarządzanie sobą w czasie.
Jeśli jednak żadne działania indywidualne i w obrębie firmy nie są skuteczne, konieczne może być udanie się do specjalisty – psychoterapeuty i/lub psychiatry.
Jak przebiega wypalenie zawodowe?
Wypalenie zawodowe zwykle postępuje w 3 etapach. Pierwszym z nich jest wyczerpanie emocjonalne, połączone z niechęcią do pracy i uczuciem pustki. Następnie przychodzi etap cynizmu, podczas którego wykonywana praca przestaje mieć znaczenie. Mając nieustanne poczucie wykonywania zbędnych, bezsensownych zadań, ciężko jest czerpać z tego radość oraz satysfakcję.
Ostatnim etapem jest przekonanie o marnowaniu czasu w pracy, także ze względu na niskie poczucie własnej wartości w aspekcie zawodowym.
Jakie zawody są najbardziej narażone na wypalenie zawodowe?
Osobami najbardziej narażonymi na wypalenie zawodowe są pracownicy intensywnie obcujący z ludźmi w czasie pracy. Mogą być to zarówno handlowcy, jak i nauczyciele oraz pielęgniarki. Czasem predyspozycje do wypalenia wiążą się także z niskim wynagrodzeniem, lecz istotniejsza jest indywidualna wrażliwość każdego człowieka.
Dużym ryzykiem wypalenia obarczeni są także pracoholicy, bezpośrednio łączący sukces osobisty z osiągnięciami na polu zawodowym.
Wypalenie zawodowe częściej dotyka kobiety. Choć obecnie spotyka to coraz młodszych ludzi, zazwyczaj objawy wypalanie objawiają się pomiędzy 40. a 60. rokiem życia.
W jaki sposób można przeciwdziałać wypaleniu zawodowemu?
Wypalenie zawodowe nie pojawia się z dnia na dzień. Obserwując pogarszający się nastrój, spadek motywacji czy coraz większą niechęć do chodzenia do pracy, warto się temu przyjrzeć. Urlop wypoczynkowy, zmniejszenie ilości godzin pracy lub bardziej świadome zadbanie o siebie mogą poprawić sytuację. Wypalenie zawodowe często występuje w parze z innymi chorobami, takimi jak np. depresja.
Kto ma prawo wystawić zwolnienie w przypadku zdiagnozowania wypalenia zawodowego?
Światowa Organizacja Zdrowia w 2022 roku zaklasyfikowała wypalenie zawodowe jako jednostkę chorobową. Tym samym, powinno przysługiwać na nią zwolnienie, zwłaszcza, że w tym przypadku przerwa od pracy sama w sobie może mieć działanie terapeutycznie.
Niestety jednak polskie prawo jeszcze tego nie uwzględniło. Obecnie l4 na wypalenie zawodowe nie występuje. Lekarze nie mają możliwości wystawić zwolnienia jedynie na podstawie zdiagnozowanego wypalenia, bez chorób dodatkowych.
