Czy in vitro to ostateczność? Kiedy warto zdecydować się na sztuczne zapłodnienie?
In vitro jest najbardziej znaną metodą leczenia niepłodności mimo tego, że sensu stricte nie eliminuje jej przyczyn, lecz niejako je omija, dając parze szansę na posiadanie własnych dzieci pomimo przeszkód natury zdrowotnej. In vitro jest traktowana jako ostateczna metoda, po którą sięgają głównie pary, w przypadku których zawiodły inne metody leczenia niepłodności. Specjaliści zalecają sztuczne zapłodnienie m. in. tym parom, które nie mogą począć dziecka z powodu obustronnej niedrożności jajowodów, nieprawidłowych parametrów nasienia, endometriozy, a także tzw. niepłodności idiopatycznej, czyli takiej, dla której nie udało się ustalić konkretnej przyczyny.
In vitro jest najczęściej stosowane w przypadku par, które podjęły 3-6 nieudanych prób inseminacji domacicznej. Sztuczne zapłodnienie jest brane pod uwagę także w sytuacji, kiedy para od kilku lat stara się o dziecko i pomimo leczenia niepłodności, kobiecie nie udało się zajść w ciążę. Możliwe jest przeprowadzenie in vitro także po krótszym czasie – najczęściej robi się to ze względu na wiek kobiety, której wraz z upływem lat obniża się płodność. Skuteczność in vitro wynosi 25-40%. Jego powodzenie zależy w dużej mierze od wieku kobiety, jej wagi, stanu zdrowia oraz trybu życia. Na obniżenie skuteczności sztucznego zapłodnienia wpływa m. in. palenie papierosów i spożywanie alkoholu.
Jak wygląda procedura in vitro? Czy wszyscy mogą się jej poddać?
Istnieje także szereg przeciwskazań, które wykluczają możliwość skorzystania z in vitro. Należy do nich m. in. zły stan zdrowia pacjentki, brak funkcji jajnika, niektóre choroby nowotworowe. O zakwalifikowaniu pary do procedury in vitro decyduje lekarz prowadzący. Zabieg sztucznego zapłodnienia wymaga pobrania od pary ich komórek rozrodczych. Kobieta musi zostać poddana stymulacji hormonalnej, aby możliwe stało się uzyskanie kilkunastu komórek jajowych oraz przygotowanie macicy na przyjęcie zarodków.
Komórki jajowe są pobierane poprzez punkcję jajników i umieszczane na płytkach lub próbówkach hodowlanych, gdzie dojrzewają. Zapłodnienie jest dokonywane metodą mikrochirurgiczną – do komórki jajowej wstrzykuje się plemnik. Po kilkunastu godzinach ocenia się, czy komórki zostały prawidłowo zapłodnione, a jeśli tak, zarodki przenosi się do macicy za pomocą specjalnego cewnika. W przypadku kobiet w wieku poniżej 35 lat wprowadzane są dwa zarodki, a u starszych trzy. Ma to na celu zmaksymalizowanie szansy na przyjęcie się zarodków. Pozostałe, niewykorzystane zarodki są natomiast zamrażane i mogą zostać wykorzystane w przyszłości.
Zobacz także:
- CLARA — w jaki sposób rodzice mogą realnie wpłynąć na zdrowie swojego dziecka?
- Sopot: zabiegi in-vitro będą finansowane przez miasto już od 2022 roku!
- Ciąża urojona, czyli ciąża bez ciąży. Jak to możliwe?
- Szczepienia bez wpływu na płodność mężczyzn. Znacznie gorzej jest w przypadku zakażenia koronawirusem
- Ile kosztują badania genetyczne?
