Wady zgryzu – jakie są przyczyny ich powstawania. Kto leczy nieprawidłowy zgryz?
Nieprawidłowości zgryzu pojawiają się z wielu przyczyn. Mogą mieć podłoże genetyczne, ale także wynikać z pewnych zaburzeń podczas życia płodowego, złych nawyków, urazów i wypadków. Niekiedy powstają nawet w wyniku próchnicy zębów.
Niezależnie od przyczyn powstawania wad, ich korekcję zawsze przeprowadza lekarz ortodonta. To on decyduje o sposobie leczenia, najczęściej proponując aparat stały lub ruchomy, a w skrajnych przypadkach – operację. Doświadczony ortodonta Warszawa, czy w innym dużym mieście może zaproponować Ci również alternatywną metodę leczenia, opartą o przezroczyste nakładki na zęby, dopasowane do szczęki i żuchwy pacjenta. Warto podkreślić, że ten sposób korekcji wad zgryzu jest nieinwazyjny, a nakładki skuteczne, a jednocześnie niemal niewidoczne.
Jak lekarze kwalifikują wady zgryzu?
W codziennym życiu niedoskonałości w ustawieniu naszych zębów określamy ogólną nazwą „wady zgryzu”. Oczywiście lekarze dokonują pewnej klasyfikacji tych nieprawidłowości. Warto się z nimi zapoznać przed wizytą w gabinecie. Znając terminologię, łatwiej będzie porozumieć się z ortodontą w sprawie proponowanej metody leczenia, którą mogą stanowić wspomniane już przezroczyste wkładki, profesjonalnie określane jako clear aligner. Wszystkie wady zgryzu dzielą się na:
- poprzeczne, wśród których lekarze wyróżniają zgryz krzyżowy (kiedy dolne zęby zachodzą na górne, ale nie towarzyszy temu przesunięcie żuchwy), boczne przemieszczenie żuchwy (ta sama sytuacja, ale z przesunięciem żuchwy) oraz zgryz przewieszony – górne zęby boczne zachodzą zbyt mocno na dolne zęby boczne;
- pionowe – obejmują zgryz otwarty, kiedy po zaciśnięciu żuchwy i szczęki górne zęby nie mają kontaktu z dolnymi, oraz głęboki, gdy w tej samej sytuacji górne zęby zbyt mocno nachodzą na dolne;
- przednio-tylne, m.in. tyło- i przodozgryz. W tyłozgryzie zęby żuchwy są cofnięte w stosunku do zębów szczęki, natomiast w przodozgryzie – wysunięte do przodu w stosunku do zębów szczęki;
- zębowe – szparowatość, czyli zbyt szerokie przestrzenie między zębami, oraz stłoczenie zębów.
Leczenie ortodontyczne u dzieci i dorosłych – metody
Leczenie ortodontyczne dzieci rozpoczyna się na ogół w wieku 7 – 10 lat. Stosuje się wówczas aparaty ruchome, które są w stanie zredukować pewne wady. Korekcja wad zgryzu aparatem ruchomym u najmłodszych pacjentów nazywana jest często fazą I leczenia. Po niej bardzo często następuje Faza II, czyli leczenie aparatem stałym.
Warto podkreślić, że część ortodontów nie chce podejmować się zakładania aparatu stałego, dopóki pacjent ma jeszcze zęby mleczne. Podobnie stałego uzębienia wymaga korzystanie z przezroczystych nakładek – stosuje się je wyłącznie u osób dorosłych. Podobnie dla dorosłych pacjentów zarezerwowane jest leczenie operacyjne. Ta metoda jest inwazyjna i pozostawia się ją na korekcję głębokich wad, takich, których nie da się leczyć aparatami czy nakładkami.
