Czym jest pirosiarczyn sodu?
Pirosiarczyn sodu to nieorganiczny związek chemiczny. W przemyśle spożywczym oznacza się go symbolem E223 i używa jako konserwantu. Na2S2O5 ma wygląd białego proszku i siarkowy zapach. Jest to związek stosunkowo nietrwały, który w połączeniu z wodą przemienia się w kwas siarkowy. Jest rozpuszczalny nie tylko w wodzie, ale też w glicerolu i etanolu. W bezpośrednim kontakcie z powietrzem utlenia się, tworząc w ten sposób siarczan sodu. W wysokiej temperaturze związek ten rozkłada się na toksyczne gazy – siarkę i sód.
Mimo tego, że brzmi to dość groźnie, to E223 jest stosunkowo bezpieczny dla ludzi. Pirosiarczyn sodu ma specyficzną charakterystykę, dzięki której jest powszechnie używany w przemyśle.
Pirosiarczyn sodu – zastosowanie
E233 jest powszechnie używany w przemyśle spożywczym, ale nie tylko. Używany jest między innymi jako:
- konserwant żywności wydłużający termin przydatności do spożycia;
- wybielacz materiałów w przemyśle tekstylnym, papierniczym, i włókienniczym;
- konserwant i antyutleniacz niektórych leków;
- sposób na wykrycie anemii sierpowatej;
- środek zmniejszający korozję i pochłaniający tlen, co jest szczególnie użyteczne w przemyśle naftowym i gazowym.
Pirosiarczyn sodu a właściwości dezynfekcyjne
Pirosiarczyn sodu znajduje zastosowanie również dla niego w procesie dezynfekcji. Używany jest jako środek do oczyszczania niebezpiecznych odpadów z sześciowartościowego chromu. Potrafi też przywrócić pierwotny kształt odzieży wyciągniętej z prania. Zrywa wiązania siarczkowe między poszczególnymi włóknami materiałów odzieży.
Na2S2O5 używa się też czasami do uzdatniania wody. Pirosiarczyn sodu skutecznie usuwa z niej związki chloru. Umożliwia także przeprowadzenie analizy mikrostruktury stopów metali. Jest to też znany i często używany środek do dezynfekcji narzędzi do produkcji wina i piwa. Ma właściwości sterylizujące i hamujące fermentację drożdży.
Pirosiarczyn sodu chroni przed rozwojem pleśni, grzybów i brunatnieniem żywności. Ma także działanie wybielające i poprawiające smak. Powyższe właściwości są spotykane tylko w środowisku kwaśnym. W neutralnym pH, E233 staje się praktycznie bezużyteczne.
Gdzie znajdziesz konserwant żywności pirosiarczyn sodu?
E223 znajdziesz, między innymi, w
- w niektórych alkoholach, np. w piwie, cydrze i winie;
- w sokach owocowych;
- w pieczywie i słodkich wypiekach;
- w słodkich sosach owocowych oraz dżemach;
- we frytkach;
- w koncentracie pomidorowym;
- w occie;
- w suszonych grzybach i imbirze;
- w produktach kokosowych, takich jak wiórki lub kremy;
- w chrzanie;
- w gotowanych i mrożonych owocach morza;
- jako dodatek do niektórych warzyw i owoców – chroni je przed brązowieniem;
- w większości mąk bezglutenowych.
Pirosiarczyn sodu – szkodliwość
Trudno całkowicie wykluczyć pirosiarczyn sodu. Szkodliwość tego związku na szczęście nie jest zbyt duża. E223 rozkłada się w wątrobie. Twój organizm usuwa go razem z moczem. Może zachwiać zdolność organizmu do wchłaniania niektórych witamin, np. tych z grupy B. Dozwolona ilość spożycia pirosiarczynu sodu przez człowieka to 0,7 mg na kilogram masy ciała dziennie. Większe dawki mogą powodować nudności, wymioty i bóle głowy.
Czysta i stężona substancja E223 jest silnie drażniąca i niebezpieczna dla człowieka. Kontakt ze skórą powoduje jej uszkodzenia. Wdychanie go jest także bardzo niekorzystne dla zdrowia. Szkodliwość pirosiarczynu sodu objawia się też silnym działaniem drażniącym błonę śluzową i układ oddechowy. Jeśli związki siarki cię uczulają, staraj się wykluczyć go z diety. Pirosiarczyn sodu u alergików może wywoływać następujące reakcje:
- katar;
- ataki astmy;
- pokrzywkę;
- atopowe zapalenie skóry.
Nie zaleca się spożywania E223 przez kobiety w ciąży. W niedużych dawkach pirosiarczyn sodu nie jest szkodliwy dla działania organizmu. Ilości dodawane do żywności nie oddziałują tak silnie na ciało człowieka. Jeżeli jednak starasz się go unikać, koniecznie czytaj składy kupowanych produktów. E223 jest bowiem często dodawany do żywności. Musisz też dokładnie myć kupowane w supermarketach owoce i warzywa. Związki siarki mogą być obecne na skórce i bywają trudne do usunięcia.
Kolejny dzień, kiedy dowiedziałam się o istnieniu czegoś o czym nie miałam totalnie pojęcia. Za to właśnie bardzo cenię ten portal, mam nadzieję, że będziecie ciągle się rozwijać i wrzucać coraz więcej takich tekstów.