Czy moje dziecko ma autyzm?
Im wcześniej zostanie zdiagnozowany autyzm, tym lepsze efekty terapii udaje się osiągnąć. Kluczowa jest w tym przypadku rola rodziców, bo to oni najczęściej zauważają te pierwsze, niepokojące symptomy. Wpisz w wyszukiwarkę hasło typu „autyzm objawy” albo przeczytaj do końca ten tekst, w którym symptomy zostały wskazane.
Trzeba pamiętać, że nie wszystkie objawy autyzmu są zauważalne od razu, nie wszystkie też zachowania dziecka niepokoją. Właśnie dlatego należy mu się bacznie przyglądać. Te pierwsze objawy autyzmu, które występują już w okresie niemowlęcym, to między innymi brak kontaktu wzrokowego z dzieckiem, brak zainteresowania ludźmi oraz przedmiotami czy brak ekspresji mimicznej u dziecka. Wydaje się, jakby niemowlę miało „swój świat”, nierzadko ma również problemy z gaworzeniem, nie uśmiecha się ani nie reaguje na swoje imię. W późniejszym etapie zauważyć można, że dziecko rzadko i mało gestykuluje, nie interesuje się zabawkami, ma problemy z mówieniem. Typowy dla spektrum autyzmu jest też regres w rozwoju: gdy maluch traci zdobyte już umiejętności, na przykład przestaje gaworzyć albo mówić.
Autyzm na późniejszym etapie rozwoju
O ile objawy autyzmu nie są łatwo zauważalne u niemowląt, to już w przypadku starszych dzieci są typowe i nasilone. Niepokoić powinien fakt, iż dziecko preferuje samotną zabawę albo ma ściśle określone i nienaturalnie wąskie zainteresowania (np. interesuje się tylko jednym gatunkiem zwierzęcia). Najczęstszym objawem autyzmu jest problem z poprawną komunikacją czy nawiązywaniem relacji z rówieśnikami i otoczeniem. Dziecko w spektrum autyzmu unika kontaktu wzrokowego, wykazuje powtarzalne zachowania, jak ciągłe kiwanie się, kręcenie. Jest też podatne na silne bodźce, na przykład zatyka uszy, gdy słyszy głośny dźwięk, zamyka oczy przy mocnym świetle. Bardzo często reaguje płaczem, unika dotyku, ma specyficzne i ograniczone preferencje w zakresie przyjmowania pokarmów.
Należy wiedzieć, że dziecko z autyzmem nie zawsze wykazuje wszystkie te objawy, mogą mieć też one inne natężenie i częstotliwość. Wiele zależy od cech charakteru bądź temperamentu malucha. Nigdy nie można jednak niepokojących sygnałów bagatelizować, wszystkie warto konsultować z lekarzem lub psychologiem dziecięcym.
Zobacz także:
- Domowe sposoby na wymiotowanie u dzieci – jakie są przyczyny nudności oraz naturalne metody leczenia?
- Bóle głowy u dziecka – jak pomóc dziecku, gdy ból głowy zdaje się nie ustępować?
- Schizofrenia paranoidalna – jakie objawy wskazują na tę chorobę? Czy schizofrenię da się wyleczyć?
- Ciąża urojona, czyli ciąża bez ciąży. Jak to możliwe?
- Skuteczne i bezpieczne sposoby na chrypkę u dziecka
