Trzeba pamiętać o tym, że w tej chorobie kluczowe jest szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Pacjent może zagrażać zarówno sobie, jak i otoczeniu. Właśnie z tego względu nie można lekceważyć żadnych objawów.

Czym jest schizofrenia paranoidalna?

Schizofrenia jest chorobą psychiczną o wielu odmianach. Jedną z nich jest właśnie schizofrenia paranoidalna. Jej główne objawy to omamy wzrokowe i słuchowe. To bardzo groźne schorzenie, z którym pacjent nie jest w stanie sam sobie poradzić. Co jakiś czas pojawiają się u niego różne halucynacje i bardzo natrętne myśli. To coś, nad czym chory nie może samodzielnie zapanować.

Urojenia u osób chorych na schizofrenię paranoidalną 

Urojenia, które tworzą się w głowie chorej na schizofrenię paranoidalną osoby, często dotyczą kryminalnych aspektów. Tego, że ktoś ich prześladuje, osoby te mogą też mieć urojenia dotyczące zazdrości w stosunku do partnera i jego braku wierności. Osoba taka często nie jest w stanie racjonalnie spojrzeć na pewne sytuacje, kształtuje rzeczywistość na swój sposób, nie rozumiejąc zupełnie argumentów i tłumaczenia innych. Jego myśli i czyny są często zrozumiałe tylko dla niego samego. Osoby postronne mogą czuć się zakłopotane i zupełnie zdezorientowane zachowaniem chorego, dlatego niezbędna jest pomoc psychiatry. 

Zobacz też:
Udar słoneczny – jak mu zapobiegać?

Jakie jest ryzyko zachorowania na schizofrenię? 

Bardzo niewielkie i wynosi jedynie 1%. Choroba ta dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn i najczęściej pojawia się między piętnastym a trzydziestym rokiem życia. Co więcej, bardzo ważny jest fakt, że schizofrenia paranoidalna może mieć nagły i bardzo silny przebieg, wtedy łatwo ją dostrzec, jednak może też rozwijać się bardzo powoli i stopniowo. Wtedy istnieje ryzyko, że pierwsze symptomy będą bagatelizowane lub przypisywane innym schorzeniom lub przemęczeniu. 

Nie można zaprzeczyć, że schizofrenia paranoidalna jest bardzo niebezpieczną chorobą, która wpływa negatywnie na pracę mózgu, codzienne życie chorego i jego relacje z otoczeniem. Pamiętaj o tym, że chory myśli w zupełnie inny sposób niż ty, świat wygląda dla niego inaczej, boryka się z dręczącymi myślami, czy problemami ze snem. To wszystko z pewnością bardzo negatywnie wpływa na jakość życia takiej osoby. Gdy dochodzi do tego brak akceptacji ze strony bliskich, czy wykluczenie społeczne można sobie tylko wyobrażać, co czuje taka osoba.

Przyczyny schizofrenii paranoidalnej

Nie jest znana dokładna przyczyna schizofrenii. Teorii na ten temat jest wiele, jednak nie są się jasno wyłonić jednego czynnika. Wpływ mają też czynniki genetyczne, można powiedzieć, że można dziedziczyć schizofrenię paranoidalną. Ryzyko wystąpienia tej przypadłości u dzieci schizofrenika wzrasta do 13 procent. Można też wyróżnić pewne czynniki środowiskowe, które mogą zwiększyć ryzyko.  Zalicza się do nich przede wszystkim:

  • przewlekły stres;
  • traumy;
  • uzależnienie od alkoholu lub narkotyków. 
Zobacz też:
Niedosłuch – przyczyny i rodzaje. Jak radzić sobie z utratą słuchu?

Należy pamiętać, że przyczyny schizofrenii paranoidalnej są bardzo złożone. 

Schizofrenia paranoidalna – objawy

Jakie objawy mogą wskazywać na schizofrenię? Jakie są rokowania w schizofrenii paranoidalnej? Warto mieć świadomość, jakie dolegliwości i niepokojące objawy mogą wskazywać na tę przypadłość. Ta trudna choroba może mieć gwałtowny i niespodziewany przebieg lub może rozwijać się stopniowo, latami. 

Pierwszym czynnikiem, który powinien zwrócić uwagę bliskich, są dziwne i nietypowe zachowania chorego. Taka osoba będzie apatyczna i nieufna, zacznie unikać kontaktów towarzyskich, potem mogą pojawić się halucynacje i urojenia. Warto podkreślić, że dla chorego są one bardzo realistyczne. W trakcie choroby osoba staje się obojętna na otoczenie, nic go nie cieszy, zamyka się na otoczenie. Często objawy schizofrenii paranoidalnej mogą przypominać depresję, dlatego kluczowa jest dalsza analiza danego przypadku i wystawienie prawidłowej diagnozy.

Co robić,gdy zauważysz objawy schizofrenii paranoidalnej u siebie lub bliskich?

Jeśli zauważysz u siebie lub osoby w twoim otoczeniu niepokojące objawy, nie zastanawiaj się i zgłoś się po pomoc do specjalisty. Choroby psychiczne, w tym schizofrenię paranoidalną, należy leczyć. Odpowiednie rozpoznanie, wdrożenie farmakoterapii i rozpoczęcie psychoterapii może zdecydowanie pomóc takiemu pacjentowi i zrozumieć to, co się z nim dzieje. Taki kontakt ze specjalistą może być też dobrym rozwiązaniem dla najbliższych chorego. 

Czy można wyleczyć schizofrenią paranoidalną?

Pojawia się kluczowe pytanie, czy można wyleczyć schizofrenię paranoidalną? Przede wszystkim trzeba udać się do lekarza psychiatry. Ten specjalista przeprowadza bardzo szczegółowy wywiad i podczas rozmowy zbiera wszystkie potrzebne informacje. Ocenia przede wszystkim to, co słyszy, ale także to, co widzi, czyli zachowanie chorego i jego mowę ciała. Po wywiadzie i postawieniu diagnozy psychiatra może rozpocząć leczenie pacjenta. 

Zobacz też:
Szczypanie i pieczenie w gardle – co robić?

Jak wygląda leczenie schizofrenii paranoidalnej?

W przypadku schizofrenii paranoidalnej leczenie polega na podaniu choremu odpowiednich leków, a także na rozpoczęciu psychoterapii. W niektórych przypadkach, w momencie zaostrzenia choroby może być potrzebna hospitalizacja. Trzeba podkreślić, że leczenie schizofrenii to bardzo długi proces i nie można jednoznacznie powiedzieć, ile będzie trwał. Bardzo często możliwe jest jedynie zredukowanie objawów i wyciszenie choroby. Zdarza się, że schorzenie uniemożliwia pracę zawodową. Często dla chorych na schizofrenię paranoidalną jedynym ratunkiem jest renta. 

Choroby psychiczne to bardzo ważny temat. Warto obserwować zarówno siebie, jak i osoby z bliskiego otoczenia. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, należy jak najszybciej poszukać pomocy u specjalisty.

Zobacz także:

O autorze

Adam Zieliński

Student ostatniego roku medycyny kultywujący rodzinne tradycje i wartości związane z wykonywaniem zawodów medycznych. Chęć i możliwość niesienia pomocy innym to więcej niż profesja, to prawdziwa pasja, podobnie jak dzielenie się zdobytą wiedzą. Prywatnie mąż i tata dwuletniego letniego syna, dla którego chce być wzorem do naśladowania.

Zobacz wszystkie artykuły